Sandefjord – Grebbestad

Naar Sandefjord is maar een half uurtje varen maar het vinden van een ligplaats kost ons meer tijd. In drukke havens wordt hier steeds vaker gebruik gemaakt van een online reserveringssysteem en het vrije plekje dat we gevonden hadden blijkt ook gereserveerd te zijn. Uiteindelijk vinden we toch een plekje voor de komende dagen in een ander deel van de haven. We willen wel verder maar de wind werkt weer eens niet mee. Sandefjord is gelukkig wel een leuk plaatsje waar we ons prima vermaken.

We lopen langs het oude gerestaureerde kuuroord waar we kunnen aanhaken bij een rondleiding. De gids verschijnt verkleedt als de oude leidinggevende arts in ouderwetse kleding en begint een heel verhaal over het ontstaan van het kuuroord en hoe het er in die tijd aan toe ging. Helaas wel allemaal in het Noors en dat is best lastig. Tijdens de rondleiding wordt de beste man wel erg langdradig en op een mooi moment weten we te ontsnappen en gaan verder het stadje zelf in.

Ergens boven de stad op de berg zijn wat mooie uitzichtpunten en dat wordt ons volgende doel.

Op die berg moet ook ergens een skulpturenpark zijn en dat gaan we morgen opzoeken. Het is een hele klim maar het blijkt de moeite waard te zijn. We komen op een landgoed met een heel groot landhuis waar wel iemand gewoond heeft maar dat nu een hotel is dat gehuurd kan worden voor conferenties, feesten en partijen.

In het park staan wat beelden maar het bijzondere is een moderne betonnen ruimte met veel glas en licht waar marmeren kunstwerken van Knut Steen staan.

Een enkel beeld staat ook in brons in de tuin van het landgoed. Na een paar dagen zijn we de haven wel zat en er lijkt een weergaatje aan te komen waarmee we kunnen oversteken naar de Kostereilanden op de Noorse- en Zweedse grens. We zijn wel weer aan een nachtje achter ons anker toe en varen alvast een stukje de fjord uit naar Sandevik waar we in de baai een rustig ankerplekje vinden. Het is er erg gezellig met andere ankeraars en recreatie op de oever. Tegen de avond vertrekken alle strandmensen en kleinere motorbootjes en blijven wij in een rustige baai achter.

In de loop van de nacht gaat de wind verder liggen en als we vertrekken is het nog bijna windstil. Als we verder de fjord uitkomen merken we duidelijk de naweeën van meerdere dagen harde wind op het Skagerak. Er lopen nog hoge golven en er staat een flinke deining maar die komen van achteren en daardoor is er best goed te varen.

De Kostereilanden zijn niet zo heel ver en na een uur of 5 varen komen we in de beschutting van de eilanden in rustig en vlak water terecht. We vinden in de Kostersund tussen de 2 eilanden het laatste vrije plekje van die dag en zijn blij dat we vastliggen. Het is nog vroeg in de middag en we willen vandaag Noord-Koster verkennen en rondwandelen. Morgen staat dan Zuid-Koster op het programma. De Kostereilanden staan bekend om hun diversiteit aan flora en fauna en zijn beschermd natuurgebied. Het is er inderdaad prachtig en we genieten van onze wandeling.

Aan het einde wacht ons een biertje met een bak friet op een terrasje met uitzicht op de Kostersund en de haven.

Uiteindelijk zijn we net voor de regen terug op de boot en kunnen nog net op tijd de dektent opzetten.

Van de schipper van de boot waar we tegen aan liggen horen we dat ze de volgende ochtend rond 9u willen vertrekken en we bedenken dat we dan ook losmaken om aan de beschutte oostzijde van Zuid-Koster een ankerplekje te zoeken. Van daaruit gaan we dan Zuid-Koster verkennen. Als we de volgende ochtend naar de weersvoorspelling kijken zien we tot onze schrik dat het allemaal weer anders wordt en dat  vanwege nieuwe harde wind ankeren niet verantwoord is en we besluiten hier niet te blijven maar direct los te maken en vandaag, tussen de scheren door, zover als mogelijk naar het zuiden te komen. We zijn wel een beetje klaar met al die harde winden van dit jaar en hopen dat het onder Kopenhagen wat beter wordt met het weer. Op nog een beetje zomer hebben we inmiddels wel recht. Het eerste stukje is nog een open zee met weer die hoge golven maar zodra we tussen de scheren komen wordt de zee vlakker en aangenamer om te varen en we genieten van de mooie kusten waar rotseilanden elkaar afwisselen.

Navigeren is best lastig maar met onze plotter goed te doen en we schieten lekker op. Al we na een uur of 5 varen op de hoogte van Grebbestad varen wordt alles opeens heel anders; plotseling loopt het toerental van de motor terug, gaat de snelheid uit de boot en valt uiteindelijk de motor helemaal uit. Snel handelen is nu geboden. Bij het opnieuw starten van de motor gaat het temperatuur alarm af en de motor slaat gelijk weer af. Gelukkig hebben we de zeilen altijd aangeslagen en zeilklaar en op de genua kunnen we achter een paar rotsen op een beschut plekje komen en ankeren we daar op 15m diep water. We controleren gelijk de wierpot en de impeller van de waterpomp, deze zijn schoon en heel en wij kunnen nu niets meer zelf doen. Met de marifoon roepen we Sweden Rescue op. Die reageren bijna direct en we worden teruggebeld door een Nederlands sprekende dame, een Zweedse die een aantal jaren in Nederland had gewoond. Omdat het geen acuut noodgeval is komt de vrijwillige tak van de reddingsdienst ons ophalen.

Zij brengen ons keurig bij de Volvo Penta dealer in Grebbestad en worden daar aan het servicesteiger tegen de kant gebracht.

Omdat we donateurs van de KNRM zijn is dit alles helemaal kosteloos. Wat een super actie van deze mensen 😀😀😀. Morgen komt er waarschijnlijk een monteur kijken. De motor lijkt vastgelopen en ook met een gedemonteerde keerkoppeling en startmotor is de krukas niet te draaien.

Maandag kijkt de monteur verder maar wij zijn al aan het idee aan het wennen dat er een andere motor moet komen. De motor is inderdaad vastgelopen en is niet meer te repareren. Er begint een periode van uitzoeken en puzzelen wat er nu moet gebeuren. Er zijn een heleboel factoren die hierin meespelen en uiteindelijk komt het er op neer dat we een nieuwe motor gaan bestellen waar onze oude keerkoppeling en de, net vervangen schroef, op moeten passen. Gelukkig is Grebbestad een leuke stad en tot op vandaag vervelen we ons niet.

Als we hier op zaterdag rondlopen worden we verrast door een soort toertocht van oude Amerikaanse auto’s, er komen er wel een paar honderd door de stad. De ene is nog mooier gerestaureerd dan de andere en uit veel auto’s schalt harde 50-er jaren muziek. In de hele straat hangen uitlaatgassen van oude benzinemotoren die hun beste tijd gehad hebben maar dat verhoogt ook de sfeer op straat.

Net buiten de stad is een grafveld van 800 jaar geleden gesneuvelde Schotse soldaten die van plan waren het gebied hier te veroveren. Dat is toen overigens niet gelukt maar gaf ons wel een leuk excuus voor een wandeling en zo even met iets anders bezig te zijn en de boot even los te laten.

Terwijl anderen bezig zijn wat dingen uit te zoeken gaan wij nog een stukje verder terug in de tijd en gaan opzoek naar oude rotstekeningen/gravures uit de bronstijd, zo ongeveer 3000 jaar geleden. Met de bus en vooral ook veel te voet gaan we naar het Vitlyckemuseum bij Tanum.

Dat ligt een kleine 10km hier vandaan en rondom het museum zijn, over een gebied van 41km², ongeveer 615 locaties waar rotstekeningen/gravures zijn gevonden. Wij bezoeken de tekeningen die vlakbij het museum liggen.

Als we terug op de boot komen zijn we behoorlijk moe en heeft de stappenteller overuren gedraaid. Vandaag of uiterlijk morgen hopen we een beslissing te nemen over de nieuwe motor en uiteraard houden we jullie op de hoogte.