26-8-2021 Vordingborg - Æroskøbing - Cuxhaven

Vandaag vertrekken we met weinig wind naar Agersø, dat is een klein eilandje in de Grote Belt net zuidelijk van de Grote Beltbrug bekend van de filmserie ‘The Bridge’. Na een tijdje krijgen we gelukkig wind en als de koers wat noordelijker wordt kunnen we zelfs nog heerlijk zeilen. Agersø ligt er nog net zo bij als dat we het 20 jaar geleden hebben achtergelaten, klein en rustig en het voldoet aan de verwachting van alle Deense haventjes. Een klein (vissers)haventje waar ook de veerboot aankomt met daarachter een klein dorpje met een paar huizen en een kerkje , gebouwd rond om de ‘dorpsvijver’.

Na een rustige avond en nacht vertrekken we de volgende ochtend vroeg naar Svendborg. Omdat Imma opeens erg onrustig en zenuwachtig is geworden willen we daar Feliway, een rustgevende stof op basis van feromonen, halen. Gelukkig zijn we er vroeg in de middag. Daarna varen we nog wat verder om in de Svendborgsund te ankeren. We dachten daar rustig te liggen maar de veerboot naar Æroskøbing maakt zoveel golven dat we ondanks de afstand naar de vaargeul regelmatig liggen te rollen. Gelukkig houdt de veerdienst na 10.30u ‘s avonds op en genieten we van de rust achter een ankerboei.

Omdat het best nog wel druk is met watersporters en havens snel vollopen vertrekken we de volgende ochtend bijtijds naar het 15 mijl verder gelegen Æroskøbing. Na 3 uur lekker zeilen komen we aan in een nog half lege haven en na schoonschip te hebben gemaakt wandelen we het dorp in. Æroskøbing is klein maar wel één van de mooiste Deense plaatsjes die we kennen.

We houden natuurlijk nauwgezet de weersvoorspellingen in de gaten en zien dat een volgende periode van zuidwesten wind zich aankondigt. Daarom besluiten we niet nog een dagje te blijven maar de volgende dag naar Mommark, aan de oostkant van Als, te gaan om van daaruit de dag erop naar Kiel te vertrekken. De route naar Mommark is niet lang en we kunnen de helft van de afstand lekker zeilen. Mommark was al bijna niets maar nu blijkt ook de veerboot niet meer aan te komen en daarmee is de hele charme van het haventje verdwenen. Wat buiten een paar ligplaatsen rest, is een camping met een strandje en een restaurant. Ik denk niet dat we hier ooit nog naartoe gaan.

Imma is inmiddels gelukkig weer de oude en weer helemaal rustig.

De volgende ochtend heerst met recht de stilte voor de storm en we motoren over een bladstille zee naar Kiel. In het oefengebied waar we langskomen is de Duitse marine bezig met het oefenen met dronevaartuigen. Het is leuk om te zien hoe de drones als donsjes achter moeder-eend aanvaren.

In de Kielerförde aangekomen kruisen we de trajectlijn van onze tocht op 22 juni naar Heiligenhafen. Daarmee zijn we precies 2 maanden later rond. Voor het eerst tijdens onze tocht zondigen we en trekken een biertje open. Normaal zouden we een Küstennebeltje pakken maar dat is door een slechte tochtvoorbereiding, helaas, allang op.

Het is best nog wel vroeg in de middag en vanwege de weersvoorspelling besluiten we bij de sluizen van Kiel-Holtenau gelijk te schutten en alvast zover als mogelijk door het Kielerkanal (NOK) te gaan.

We mogen hier varen tot een uur na zonsondergang en net daarvoor maken we vast op de overnachtingsplaats voor jachten in het Gieselaukanal. Ondanks dat je dan best een stukje van het NOK af bent veroorzaken de grote schepen, die in het NOK voorbij komen, erg veel zwel en we liggen hier regelmatig te rukken en trekken aan het steiger. Alles wat in het water ligt is dan in beweging. Naar Brunsbüttel is de volgende dag nog maar een klein stukje en voor de middag leggen we aan in de jachthaven die tegen de grote sluizen aanligt. Het is iedere keer weer bijzonder om al die grote schepen langs die schijnbaar nietige jachten te zien varen. In Brunsbüttel regent het inmiddels maar we willen graag nog even naar het NOK-museum en we trotseren weer en wind om het stadje in te gaan en het museum te bezoeken.

’s Avonds eten we lekker bij het restaurantje dat naast de haven staat en hebben daarbij uitzicht op de haven en onze boot. We zien dat het haventje gestaag volloopt met jachten. Morgen is het weer vroeg dag en we gaan op tijd naar bed. Om half 8 de volgende dag liggen we al een tijdje voor de sluis te draaien om naar de Elbe te schutten voor het laatste stukje naar Cuxhaven waar we waarschijnlijk wel een weekje vastliggen omdat de verwachtte wind, verder varen onmogelijk maakt.

Onderweg naar Cuxhaven trekt de wind al behoorlijk aan maar kunnen we toch nog wel een stuk zeilen. In Brunsbüttel troffen we Frank, die als crewmember, met een delivery (het in opdracht overvaren van een boot) vanuit Tallinn onderweg is naar Lelystad. Zij filmen ons zeilend op de Elbe. (zie in Video's)

Eenmaal in Cux aangekomen maken we vast op ons “eigen oude plekje”, zetten de dektent op en maken ons klaar voor een periode verwaait liggen.