9-8-2021 Kristianopel – Utklippan - Bornholm

Van Kristianopel wordt gezegd dat het zo’n haven is die je altijd bij zal blijven. Ik denk dat dat waar is. Kristianopel is een klein ommuurd vestingstadje met een haventje waar je direct tegen een soort dorpspleintje aan ligt en waar het allemaal te doen is. Nou, allemaal is wat teveel gezegd want er is eigenlijk niks te doen en dat is gelijk de charme van het haventje met het dorpje. De aanloop naar de haven en de haven zelf zijn vrij ondiep en grote schepen zie je hier dan ook niet.

We wandelen het dorpje rond, bekijken het kerkje, drinken een Lättöl (Zweeds licht alcoholisch biertje) op een terrasje en genieten van de rust die het hier uitstraalt.

De volgende ochtend staan we bijtijds op want we willen naar Utklippan. Een beetje Oostzeezeiler moet hier geweest zijn en het is voor ons dan ook een haven of beter een eilandengroepje dat dwingend op onze planning staat. Utklippan is het meest zuidoostelijke eilandengroepje van Zweden en het lijkt vanuit het zuiden gezien best wel een uitdaging om er te komen. Wij komen uit het noorden en dan is het opeens allemaal wat gemakkelijker, want dichterbij.

Het eiland is er echter niet minder om. We komen terecht in een enorm sfeervolle omgeving en liggen er in het kleine haventje zonder noemenswaardige voorzieningen. Op het andere eilandje staat de vuurtoren en er zijn wat bijgebouwtjes waarin o.a. een vogeltelstation gevestigd is. Om daar te komen maken we gebruik van één van de roeibootjes die daar speciaal voor dit doel liggen.

Boven op de vuurtoren kunnen we heel Utklippan overzien en prijzen onszelf gelukkig dat we op deze prachtige plek mogen zijn.

We wandelen de eilandjes rond en ik neem nog even een bad in een stilstaande poel tussen de rotsen. Lekker, door de zon opgewarmd, water en beter dan de zee die hier maar 15°C is.

Er is geen maan en om middernacht genieten we op dit donkere eiland van een prachtige sterrenhemel. Eigenlijk willen we hier nog lang niet weg maar Bornholm roept en we vertrekken de volgende ochtend met weinig wind naar Allinge op Bornholm. Gaande weg de tocht trekt de wind aan en we komen na best wel een lange tocht met dubbel gereefd zeil en een gereefde genua in Allinge aan. De havenkom ligt vol en we overnachten in een wat rumoerige voorhaven waar door de loodsenboot en binnenlopende deining behoorlijk wat beweging in het water zit. Gelukkig komt er de volgende ochtend plaats vrij in de 2e havenkom en verhalen we de Vela daar naartoe.

We liggen de volgende nacht lekker rustig en kunnen prima slapen. We maken een wandeling naar de Madsebakke Helleristninger. Rotstekeningen van schepen en zonnen die in de bronstijd, 3100 tot 300 v.Chr.,  gemaakt zijn. Op de terugweg komen we door een soort mini kloof waar een klein beekje doorheen loopt en waar heerlijke rijpe bramen staan.

’s Avonds eten we bij een visrokerij met restaurant en genieten op hun strandterras van de zee.

De volgende dag varen we onze kortste dagtocht tot nu toe naar, op aanraden van de havenmeester van Allinge, Vang. Dit is een klein vissershaventje op een uurtje varen van Allinge. In deze haven zijn we de enige gasten en meer boten kunnen er eigenlijk ook niet in.

Hier staat één van de weinige nog goed onderhouden watermolens van Bornholm en we maken een wandeling naar de voormalige granietgroeve en -haven. Wat een mooie natuur is hier!

De wind gaat de komende dagen naar zuidwest en om wat makkelijker naar het Zweedse Ystad over te kunnen oversteken zakken we de kust af naar Rønne. Hier wandelen we nog even door het stadje en doen een paar boodschappen voor het eten. We herinnerden ons Rønne als een wat saaie industriestad maar dat valt uiteindelijk gelukkig mee.

Vanavond steken we onze Cobb weer eens aan en roosteren een heerlijk stuk vlees. Op het na smeulende vuur maken we een lekkere pulled pork die tijdens het opruimen, door onze onoplettendheid,  door 2 grote meeuwen grotendeels wordt geroofd. Waar kennen we dit nog van?