Vesterø - Skagen

We varen naar de andere kant van Læsø, naar Vesterø. Hemelsbreed is dat een paar mijl maar omdat er een langgerekt rif tussen ligt wordt het een tocht van 15mijl die we voor het grootste deel kunnen zeilen. Pas nadat we de vuurtoren, die op het puntje van het rif staat, voorbij zijn valt de wind weg en varen we op de motor verder naar de haven.

Onderweg lijkt er iets onder de boot door te rammelen maar we hebben geen idee wat dat is en besteden er verder eigenlijk geen aandacht aan. Vesterø havn is een haven waar we afmeren aan een soort hekanker dat met een lange lijn aan de kade is vastgemaakt. Die lijn pikken we op en trekken de boot daarmee naar achteren en maken hem aan het achtersteven vast. We pakken onze fietsjes en gaan daarmee naar Byrum aan de zuidzijde van het eiland. Hier is een saltsyderi (zoutziederij) waar het erg zoute grondwater wordt gekookt om in te dampen en het zout te laten kristalliseren. 

Het is best wel een eindje fietsen en zo zien we behalve de saltsyderi ook nog wat meer van het eiland. Ondertussen hebben we ook contact met Marianne en Meine van de Cestlavie gehad en is het plan ontstaan om elkaar in Sæby te ontmoeten. Dat wordt dus onze volgende stop die mooi bezeilt is. Helaas valt, ook nu, halverwege de wind weer weg en met de anderhalve knoop die we nog halen gaan we er niet komen en we starten de motor voor de laatste paar mijl. Het valt nu echt op dat de boot anders reageert en wat lastiger manoeuvreert. Straks maar eens even onder de boot kijken. We vinden een mooi plekje in de haven en nadat we schoonschip hebben gemaakt wandelen we alvast een rondje door het dorp. Sæby is echt een plaats waar het leeft en het is er erg gezellig.

Maar voordat we aan de wandel gaan duikt Arjen onder de boot en komt tot de schokkende ontdekking dat er hele happen uit de schroef zijn en dat bevestigt ons vermoeden dat er de vorige dag een aanvaring met iets onderwater heeft plaatsgevonden. Dit is echt wel een dingetje want hiermee kunnen we echt niet verder en er moet een nieuwe schroef komen. De havenmeester heeft ons geadviseerd om naar de marina van Frederikshavn te gaan. Daar zouden ze een nieuwe schroef kunnen bestellen en zou de boot uit het water kunnen. Daarvoor is het nu te laat en we wandelen in plaats daarvan door het dorpje. We komen langs een oude watermolen en als we in de haven terugkomen zien we net de Cestlavie binnenlopen.

Het wordt een gezellige avond bij Marianne en Meine aan boord waar we uitgenodigd worden om aan boord te koen eten. Na een goede nachtrust gaan we de volgende dag vol goede moed met de bus naar Frederikshavn. We zoeken de havenmeester op die echter niets voor ons kan betekenen. Wel komt hij met het advies om naar het Volvo Penta service center in Strandby te gaan. Hij belt dit bedrijf en het ziet er naar uit dat zij ons wel kunnen helpen. Het is gewoon gemakkelijk als je een Deen hebt die dit even met een andere Deen telefonisch overlegt. Onverrichter zaken gaan we terug en hopen dat er morgen een beetje wind staat zodat we niet hoeven te motoren. Maar dat is van later zorg. Ondertussen is ook de Annies met aan boord Aite en Pieter in Sæby binnen gelopen. Het wordt aan boord van de Vela een gezellige boel als Aite, Pieter, Marianne en Meine komen eten. Gelukkig staat er koude macaronisalade op het menu en daarvan had Ilse, zoals altijd, zoveel gemaakt dat er genoeg is voor iedereen en er zelfs nog wat overblijft.

De weergoden zijn ons een dag later goed gezind en er is een gunstig windje dat ons rustig zeilend richting Strandby brengt.

Het is eigenlijk net te hoog aan de wind maar gaandeweg ruimt de wind en blijft de koers bezeilt. Pas als we Frederikshavn voorbij zijn en Strandby in zicht komt valt, net als de voorgaande dagen, de wind weg en moet de motor ons naar de haven brengen. Bij weinig wind en met rustig water hoeft de motor niet hard te werken en komen we met een laag toerental veilig in de haven. Helaas is het wel weekend en kunnen we pas over 2 dagen bij de werf terecht. Hier wordt de boot met een grote kraan uit het water gehesen en is de schade echt goed te zien.

Gelukkig zien ze geen echt grote problemen en kan Volvo Penta een nieuwe klapschroef leveren. Die zou zelfs de volgende dag al binnen komen. Dat is ook zo maar helaas past deze niet onder de boot. Er is te weinig ruimte voor de bijbehorende anode die de schroef tegen galvanische corrosie moet beschermen. Dit is een tegenvaller maar gelukkig is Arjen al dagen bezig met zich te oriënteren op mogelijke alternatieven en hij had al voorkeur voor een andere schroef (Flexofold). De werf kan deze ook bestellen en ook deze schroef komt na besteld te zijn de volgende dag binnen. We zijn inmiddels wel uitgekeken op Strandby en pakken daarom de trein naar Skagen waar we ook nog met de boot naar toe willen.

Zo sparen we een extra ligdag in Skagen uit en kunnen we, als we daar met de boot komen, sneller weer verder. Skagen is groter dan Strandby en Sæby en is een gezellige stad waar veel leven is. Helaas is het een erg regenachtige dag en is buiten wandelen meer een kwestie van van luifel naar luifel wandelen om zo de ergste buien te ontwijken. We bezoeken de lokale snoepfabriek die onze herinneringen aan de snoepfabrieken op Bornholm weer bovenhaalt.

In Skagen is ook het Maskinrummet, een museum vol oude motoren, andere nautische historie en een aparte hal met oude motorfietsen en brommers. Alles verkeert in een puike staat van onderhoud en ziet erg keurig uit. De meeste motoren kunnen ook draaien en dat doen sommige dan ook. Alleen dit museum al maakt het aanlopen van Skagen meer dan de moeite waard.

Daarna volgt er weer een “wachtdag”. We wachten op de levering en om 13.00u komt het verlossende woord, de schroef is er! Eigenlijk moet er eerst een andere boot het water in voordat wij eruit kunnen maar gelukkig mogen wij eerst. Binnen 5min. liggen we onder de kraan en nog een paar minuten later staat de boot al op de kant. De oude schroef vecht niet hard terug als we hem eraf trekken en het plaatsen van de nieuwe schroef is een fluitje van een cent en de hele reparatie verloopt vlekkeloos.

Als de boot weer in het water ligt proberen we even of alles werkt en als we daarvan overtuigd zijn zetten we snel een route uit naar Skagen en maken we dat we de haven van Strandby uitkomen. Het manoeuvreren met deze nieuwe schroef vraagt om wat gewenning maar dat gaat vanzelf goedkomen. Er staat best nog wel wat wind en na dagen van stilliggen kunnen we eindelijk weer zeilen.

Hoe dichter we bij Skagen komen hoe harder het gaat waaien en zo wordt het laatste stukje nog wat uitdagend zullen we maar zeggen. In de haven moet je achter de boot een eigen anker zetten en dat zijn we niet zo gewend. Als dan blijkt dat de grond zacht is en het anker geen grip krijgt zijn we blij dat er wat helpende handen worden toegestoken en zo komen we uiteindelijk toch veilig vast te liggen. Voor vandaag hebben we het wel gehad en na het avondeten is het rust bij de stukken, morgen weer een dag. Het centrum van Skagen hadden we een paar dagen geleden al met regen gezien en nu schijnt de zon lekker. Wat ziet het er dan anders uit, heerlijk! We willen de 3 vuurtorens van Skagen opzoeken en daarvoor moeten de fietsen gepakt worden. We beginnen bij het zogenoemde vippefyr, dit is weliswaar een replica maar geeft wel een goed beeld van dit vuur uit 1627.  Daarna fietsen we door naar de witte vuurtoren uit 1747. Die had net als het vippefyr een korf waar een hout- en later kolenvuur werd gestookt. Voor de grijze vuurtoren, die stamt uit 1858 , moet we  wat verder fietsen. Tot 1952 was dit de hoogste vuurtoren van Denemarken.

We beklimmen de toren en hebben vanaf het platform een mooi uitzicht over Grenen, dat is de kaap waar het Kattegat en het Skagerak elkaar ontmoeten en in elkaar overgaan.

Uiteraard moeten we daar ook naar toe. Grenen is één van de grote toeristische trekpleisters hier in “toppen af Danmark”. Echt er naar zoeken hoeft niet want je hoeft alleen maar achter de stroom mensen aan te lopen die daar allemaal met de voeten in het water willen staan.

Ik ook natuurlijk! Als je goed kijkt zie je daar het water van 2 richtingen elkaar kruisen.

We hebben nog wat tijd over en fietsen door naar het gammle (oude) Skagen. Dit is een beetje een tegenvaller want het heeft veel meer vakantiehuisjes dan oude huizen en na even naar het baken gelopen te zijn stappen we snel weer op de fietsjes en fietsen met de wind mee naar de boot terug. Op 23 juni vieren de Denen met veel samenzang en het verbranden van de heks, Sankt Hans Aften. Daar moeten we natuurlijk bij zijn en het is best gezellig. Vanwege de droogte is er dit jaar helaas geen heksenverbranding maar wel een vurige zonsondergang.

Al met al een druk dagje en we genieten van een welverdiende nachtrust. Het waait inmiddels al 2 dagen stevig door en op het Skagerak blijft het nog een paar dagen hard waaien, we besluiten daarom niet eerst naar Noorwegen over te steken maar overmorgen met een voordewindse koers naar Marstrand in Zweden over te steken. Daarna gaan we langs de Zweedse scherenkust verder naar het noorden en komen zo vanzelf in Noorwegen terecht. Maar eerst nog even een dagje in Skagen zelf rondkijken voordat we verder gaan. Het meeste hebben we al gezien maar de watertoren staat nog op het programma. Daar bovenop hebben we een mooi uitzicht over Skagen met zijn specifieke geschilderde pannendaken.