Søby – Læsø

Ongepland gaan we eilandhoppen naar het noorden, gewoon omdat het zo uitkomt. Na nog wat heen en weer geapp wordt het toch geen Faaborg maar Søby, dat kwam voor de Chiara beter uit en wij dachten dat we daar nog niet geweest waren. In de haven van Strande is het nog bijna windstil als we vertrekken maar gelukkig kunnen we na een paar mijl de zeilen hijsen en gaat het met een gunstige wind op naar Denemarken. Het wordt een lange tocht en we hebben ruim 45mijl voor de boeg. Gaandeweg gaat het steeds harder waaien en om het leuk te houden moeten we zelfs nog gaan reven, daarbij ruimt de wind ook nog naar het noorden en is Søby ineens niet meer bezeilt en moeten we gaan opkruisen. Net onder het eiland Ærø krimpt de wind ongemerkt weer en als we op de kaart kijken zien we dat we ineens weer een bezeilde koers hebben. Met het, nog verder krimpen van de wind valt deze jammer genoeg helemaal weg en zo moeten we het laatste stukje helaas nog even motoren. In de haven zien we Gerard en Sandra al zwaaien en al snel liggen onze 2, dezelfde, boten naast elkaar en zitten we aan boord van de Chiara aan een wijntje en een biertje bij te kletsen.

We kijken wat we nog te eten aan boord hebben en samen met wat voorraad van de Chiara weet Gerard daar een smakelijke pasta van te maken. We doen de volgende ochtend nog even wat boodschappen in het lokale supertje en vertrekken bijtijds voor een volgende lange dagtocht.

We willen ankeren in de Gamborgfjord die 40mijl verder, net onder Middelfart, ligt. We hebben de hele tocht door de Kleine Belt stroom mee maar de wind is op en we moeten het hele eind motoren.

Vanwege de harde wind op de Noordzee zijn we naar de Oostzee gegaan maar daar is nu een periode van weinig wind aangebroken. Het is ook niet gauw goed hè. Maar als je dan geankerd ligt en de motor uit gaat lig je wel in een weldadige stilte en zo wordt het nog een heerlijk latertje. We hadden bedacht dat we snel door deze bekende wateren naar het noorden willen en we gaan dan ook bijtijds anker op voor het volgend traject, vandaag staat Hou op het programma. Ook dit is weer een tocht van 40mijl maar gelukkig is er vandaag wel wat wind en kunnen we grotendeels (motor)zeilen.

We liggen hier prima en op de haven is niets aan te merken maar Hou zelf heeft het niet echt en we vinden het dan ook niet erg om snel weer door te gaan. We willen op de noordoost punt van Samsø ankeren en vinden daar, achter een verhoging in het land, een mooi beschut plekje waar we goed kunnen ankeren.

Het is nog vroeg in de middag en we genieten van heerlijk niets doen want dat is wat we achter een anker eigenlijk het liefste doen, lekker niets. Zo zijn we in korte tijd een behoorlijk stuk opgeschoten en zijn we niet in onze valkuil van treuzelen en de eindbestemming niet halen gevallen. Morgen gaan we door naar Anholt, een eiland midden in het Kattegat tussen Grenå en de Zweedse westkust. Daar waren we nog niet en vanaf Anholt trappen we een beetje op de rem en gaan we rustiger aan doen. Maar eerst nog even een lange dagtocht van 54mijl om er te komen. De zee is spiegelglad en dat voorspelt een lange dag motoren, jammer maar het is niet anders. Anholt wordt wel beschreven als een soort Vlieland maar dan vele malen mooier. Dat klopt ook, strand, duinen en bos. Net als in de vorige havens is het er nog erg rustig en we kunnen er een mooi plekje naar keuze uitzoeken.

Dat we noordelijker komen is ook te merken aan de manier van afmeren, hier doen ze dat haaks op een steiger en met het hek van het schip aan een ankerboei. Dat is altijd weer even wennen maar werkt prima en uiteindelijk kan je zo meer boten aan een steiger kwijt. De haven ligt direct aan een breed zandstrand en overal ligt zand. Door de zon die al dagen volop schijnt, een licht briesje en een lekkere temperatuur krijgen we hier het echte vakantiegevoel. We hadden gepland hier een paar dagen te blijven en dat lukt prima. Na een welverdiende nachtrust gaan we aan de wandel over het westelijke deel van het eiland. Hier is het heuvelachtig en bebost en ligt ook het dorpje Anholt zelf. De weg ernaartoe is geasfalteerd maar zodra we in het dorp komen zijn alle wegen onverhard met veel grind.

De huizen staan best ver uit elkaar en lijken schots en scheef ten opzichte van elkaar gebouwd te zijn. Alsof de tijd hier al een tijdje heeft stilgestaan dus. We vinden hier een monument dat de dappere Deense manschappen en officieren herdenkt die in de strijd tegen de Engelsen, tijdens de slag om Anholt, in 1811 sneuvelden.

Deze slag ging over het beheer van de vuurtoren die in die tijd i.v.m. de navigatie over het Kattengat erg belangrijk was. In de haven is een grote bbq-plaats met, vrij te gebruiken, gas-bbq’s en in het winkeltje hebben ze nog vlees en salades, onze dag kan niet meer stuk.

Dag 2 besteden we aan een wandeling over de Nordbjerg in oostelijkere richting van het eiland. Hier krijgen we een mooi uitzicht over de haven en zien we zelfs nog een ree tussen het hoge gras.

Vanaf dit wandelpad over de Nordbjerg hebben we een mooi uitzicht over Ørkenen (de woestijn, ontstaan doordat de bomen die er stonden gebruikt werden voor de navigatievuren die op aandringen van Nederland in 1560 werden aangelegd) met helemaal op de oostpunt de eerdergenoemde vuurtoren. Er is geen pad naartoe en het gebied doet zijn naam eer aan en we slaan deze keer maar over.

Omdat gisteren de bbq zo goed was bevallen maken we er nog een keer gebruik van. ’s Avonds maken we de boot alvast vaarklaar om de volgende ochtend vroeg naar Læsø te kunnen vertrekken. We krijgen zuidoostenwind maar de voorspelde windsterkte is een beetje lastig in te schatten. Voor de zekerheid steken we ook alvast een rif en dat blijkt geen overbodige luxe te zijn. De zee is behoorlijk onrustig en door de koers rolt de boot behoorlijk. Ilse krijgt er behoorlijk last van en zit een beetje als een dood vogeltje in een hoekje. Gelukkig nemen de wind en het rollen van de boot gedurende de overtocht steeds verder af en als we ter hoogte van Læsø komen is het leed geleden. We moeten nog een stukje voor de wind varen en krijgen daarbij een behoorlijke puist stroom tegen. We houden het zeilen voor gezien en varen de laatste paar mijlen op de motor verder. Aan de noordkant van het eiland ligt een erg beschut ankerbaaitje en daar laten we het anker voor de nacht vallen.

Morgen verder of eigenlijk een klein stukje terug naar de haven van Østerby. Maar zover laten we het nog niet komen want als we wakker worden en lekker buiten zitten te ontbijten vinden we het zo’n mooi plekje dat we besluiten nog een dagje te blijven liggen. We ruimen de boot een beetje op en doen wat kleine klusjes die zijn blijven liggen en verder genieten we van vooral veel nietsdoen. Na nog een nachtje achter het anker gaan we anker op en gaan alsnog naar de haven. Als we daar aankomen zien we dat het ook daar nog erg rustig is en ook hier hebben we de plekjes voor het uitkiezen. Na de lunch wordt het tijd om de stappenteller aan het werk te zetten en gaan we aan de wandel. Aan de zuidkant van het eiland, bij Gammle Østerby is een groot gebied met de naam Krogen waar het heel erg vlak en ondiep is, zeg maar een soort kwelderlandschap. 

Het is heel bijzonder om hier op zo’n onduidelijke scheiding van land en water te wandelen. Als we op de terugweg naar de haven door Gammle Østerby zelf wandelen komen we langs Tanghusene, dit zijn oude huizen met een dak van zeewier. Deze daken zijn tot wel anderhalve meter dik en gemaakt van, de naam zegt het al, gestapeld zeewier. Deze daken kunnen wel 300 jaar meegaan.

Terug op de boot is het voor Arjen tijd voor een verkoelende duik in de haven. We eten hamburgers met friet en een goed glas bier, weliswaar niet in een havnegrill maar dat houden we dan nog maar tegoed.