Flekkefjord - Mandal

Als we de volgende ochtend het stadje ingaan blijkt Flekkefjord een mooi en gezellig stadje te zijn. Het weer werkt vandaag ook mee en in een lekker zonnetje ontdekken we veel mooie plekjes.

In de 15e, 16e en ook 18e eeuw werd er veel gehandeld met de Nederlanders en velen hebben zich hier toen gevestigd. Dat heeft ervoor gezorgd dat er zelfs een soort Hollandse wijk is, Hollenderbyen. Dwars door het centrum van Flekkefjord loopt een smal watertje dat 2 fjorden met elkaar verbindt.

De gjestehavn ligt hier tegenaan en we hebben best wel wat last van de lokale bevolking die hier met motorbootjes doorheen scheurt. Het lijkt wel alsof de golven bij kleinere bootjes hoger zijn dan bij de grotere motorboten en de meeste bootjes hebben de muziek zo hard aanstaan dat een beetje discotheek er jaloers op zou zijn. Sommige bootjes zie je wel 5 of 6 keer per avond voorbijkomen. Maar, Flekkefjord blijft leuk en de volgende keer komen we hier vast weer. Liggeld betalen moet met vipps of bij de parkeerautomaat op de parkeerplaats voor de haven. Vipps is alleen voor Noren en de parkeerautomaat accepteert onze betaalpas niet. We hoeven, na een telefoontje door de toeristeninformatie met de havenmeester, niet te betalen. Dat scheelt weer. Tussen alle bedrijven door gaat Ilse nog even de mast in om een losgeschoten val naar beneden te halen. We willen verder en de volgende bestemming is Farsund. Dat is niet zo heel ver weg maar omdat we om Lista fyr heen moeten en er weer harde wind voorspelt is vertrekken we, na een paar dagen, om 5u. Lista fyr ligt op een kaap waar het volgens de lokale Noren erg onstuimig kan zijn en vroeg vertrekken is volgens hun de beste optie om er zo min mogelijk last van te krijgen. Later blijkt dat het daar hard stroomt en we de wind tegen hebben waardoor we een goede bingo hebben. Maar eerst komen we nog een geparkeerd boorplatform tegen waarvan niet helemaal duidelijk is of dat deze in aanbouw is of hier ligt te wachten op betere tijden.

Ook Farsund is een leuk plaatsje waar veel watersporters op bezoek komen. Het is er al best druk met boten maar we vinden toch nog een mooi plekje langszij een steiger. Van hieruit gaan we met de bus naar Lista fyr om daar de zee eens van een hoogte te bekijken.

Lista fyr is de hoogste vuurtoren van Noorwegen. De toegang tot de vuurtoren is best een verrassing want we moeten een tijd reserveren en krijgen om die tijd, in de kiosk, de sleutel waarmee we de vuurtoren kunnen openen mee en hebben zo de toren helemaal voor ons zelf.

Lista heeft ook een vliegveld dat in WWII door de Duitsers gebruikt werd om de Noorse kust te beveiligen en van waaruit ook het vliegtuig gestart is dat in 1941 het vliegtuig van oom Koos heeft neergeschoten. Na het bezoek aan de vuurtoren maken we, voordat we met de bus terug naar Farsund gaan, nog een lange wandeling door de omgeving.

In Farsund is gisteren een oud museumschip, de D/S Hestmanden, binnen gelopen dat we willen bezoeken. Het schip dateert uit 1911 en in de ruimen is een tentoonstelling ingericht over de Noorse zeevaart tijdens de beide wereldoorlogen. Zeker in dit oude schip, dat in die oorlogen gevaren heeft, is dit best indrukwekkend.

Er wordt weer harde wind voorspeld en aangezien we niet in Farsund verwaait willen liggen gaan we nog dezelfde avond verder naar de volgende haven van waaruit we naar Lindesnes fyr willen. Weer een vuurtoren met een geschiedenis want op 11 aug. 1941 bombardeerde oom Koos hier een schip en schoot met de boordmitrailleurs van het vliegtuig het licht van deze vuurtoren uit. We vinden op loopafstand het kleine haventje van Lillehavn. Hier is een gastensteigertje voor 2 jachten en dan houdt het op. Maar het haventje is erg leuk en belangrijker nog, we liggen er beschut voor de harde wind die er nog steeds staat.

We wandelen de volgende dag naar Lindesnes fyr wat inmiddels een museum is met een nog steeds (of weer) werkende vuurtoren. In de rotsen onder de vuurtoren zijn gangen en gewelven die in de oorlog door de Duitsers gebruikt zijn als waarnemingspost en luchtafweerstellingen. Nu is er een loodsen- en vuurtorens expositie ingericht.

Na ons bezoek wandelen we terug naar de haven en gaan daarbij van de verharde weg af en volgen een smal paadje dat een stuk afsnijdt. Gelukkig klopt de kaart en het scheelt inderdaad een eind lopen.

Als we terug op de boot zijn maken we deze vaarklaar en vertrekken we ondanks de harde wind naar Mandal. Onderweg begint de motor een raar slijpend geluid te maken en gaan we op het zeil verder. In smalle kronkelige geultjes en tussen eilandjes en rotsen door zeilen is best een spannende uitdaging maar het maakt het varen wel leuk en we komen zonder problemen in Mandal aan.

Arjen verdenkt de lagers van de dynamo en bouwt deze uit. De lagers klinken inderdaad niet fris en we gaan op zoek naar een revisiebedrijfje dat de dynamo kan repareren. Dit is een kansloze missie maar gelukkig kan de Volkswagendealer een nieuwe dynamo bestellen. De volgende ochtend is deze er al. We wandelen nog maar eens een keer naar het industriegebied buiten de stad om de nieuwe dynamo op te halen. Arjen vermaakt zich daarna een paar uur met het inbouwen en heeft eer van zijn werk als er bij het starten van de motor, geen hinderlijke geluiden meer aanwezig zijn.

Buiten dat we natuurlijk even door de stad wandelen en naar Uranienborg klimmen, hét uitzichtpunt midden in de stad (zoals in Mandal wordt verkondigt) hebben we eigenlijk niet zo’n puf meer om nog van alles te ondernemen en zitten we op de boot ook prima.

We moeten nog even onze laatste Noorse kronen aan boodschappen stukslaan en liggen te wachten op een weergaatje waarin we het Skagerak kunnen oversteken naar Hanstholm in de kop van Jylland. De eerste mogelijkheid lijkt zich maandag aan te dienen.